Καρκίνος παχέος εντέρου και κόκκινο κρέας: Μύθοι και πραγματικότητες

O καρκίνος παχέος εντέρου αποτελεί από τους πιο συχνά διαδεδομένους καρκίνους στο σύγχρονο Δυτικό κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, είναι η δεύτερη συχνότερη κακοήθεια εμφάνισης στις γυναίκες και η τρίτη στους άντρες αντίστοιχα.

Το 2018 διεγνώσθησαν 1,8 εκατομμύρια καινούργια περιστατικά παγκοσμίως. Οι ασθενείς που νοσούν από τη συγκεκριμένη κακοήθεια χαρακτηρίζονται συνήθως από ένα συγκεκριμένο προφίλ, καθώς στην πλειοψηφία τους πρόκειται για άτομαι με υψηλό Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), χαμηλή ενεργειακή κατανάλωση (άσκηση), υψηλή κατανάλωση trans λιπαρών ενώ αντίστοιχα χαμηλή καταναλώση από φρούτα, λαχανικά και προϊόντα ολικής άλεσης.

Η διατροφική αξία του κόκκινου κρέατος είναι σημαντική και αποτελεί υψηλή πηγή πρωτεϊνών αλλά και ιχνοστοιχείων. Σαν τροφή αποτελεί μια πλούσια πηγή του συμπλέγματος των βιταμινών Β (Β3, Β6 και Β12) που λειτουργούν ευνοϊκά στο νευρικό σύστημα.

Ακόμα, αποτελεί εξαιρετική πηγή αιμικού σιδήρου, ο οποίος είναι απαραίτητος για την δημιουργία ερυθρών αιμοσφαιρίων και κατά συνέπεια υψηλότερο αιματοκρίτη.

Επίσης, η κατανάλωση κόκκινου κρέατος προσφέρει υψηλότερη πρόσληψη ψευδαργύρου, ο οποίος είναι απαραίτητος για την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού.

Ιδιαίτερα ερωτήματα έχουν δημιουργηθεί σχετικά με την κατανάλωση κόκκινου κρέατος και τη συσχέτιση με την πιθανότητα ανάπτυξης ορθοκολικού καρκίνου.

Λόγω των υψηλών ποσοστών του σε κορεσμένα λιπαρά έχει συσχετιστεί αρκετά με την εμφάνιση χρόνιων ασθενειών όπως οι καρδιοπάθειες αλλά και καρκίνου. Σύγχρονες μελέτες που έχουν διεξαχθεί παρουσιάζουν ετερογένεια ως προς τα αποτελέσματα της πιθανής συσχέτισης του καρκίνου του παχέους εντέρου και του κόκκινου κρέατος, αλλά κάποιες οδηγίες έχουν δοθεί στο κοινό.

H μεγάλη κατανάλωση κόκκινου κρέατος πρέπει να αποφεύγεται σύμφωνα με τον EPIC ( European Prospective Investigation into Cancer and Nutrition) καθώς η υψηλή κατανάλωση του μπορεί να συσχετιστεί με νεοπλασία στο παχύ έντερο.

Σύμφωνα με το AICR (American Institute for Cancer Research) η κατανάλωση κόκκινου κρέατος πρέπει να μην ξεπερνά τα 150γρ εβδομαδιαίως. Ιδιαίτερα, η υψηλότερη συσχέτιση του ορθοκολικού καρκίνου σχετίζεται με την κατανάλωση κόκκινου επεξεργασμένου κρέατος (π.χ. λουκάνικα, μπέϊκον, αλλαντικά) και πρέπει να αποφεύγεται στο ελάχιστο εώς και καθόλου.

Επιπρόσθετα, ένα στοιχείο που αξίζει ιδιαίτερη σημασία αποτελεί ο τρόπος ψησίματος του κρέατος. Οι μεγάλες θερμοκρασίες κατά το ψήσιμο δημιουργούν συγκεκριμένες ουσίες όπως ετεροκυκλικές αμίνες και πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, ουσίες οι οποίες έχουν συσχετιστεί με την εμφάνιση κακοήθειας.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προτιμάμε το κρέας σε μορφή βραστή ή μαγειρευτή και όχι σε μορφή τηγανητή ή ψητή σε πολύ ψηλές θερμοκρασίες.

Σαν συμβουλή προτείνεται να επιλέγουμε μέτριες θερμοκρασίες ψησίματος και να αφαιρούμε μετά το ψήσιμο τα υπερβολικά ψημένα κομμάτια κρέατος.

Το κόκκινο κρέας αποτελεί μια σημαντική τροφή που πρέπει να έχει θέση στην καθημερινή μας διατροφή.

Παρόλα αυτά, η κατανάλωση του και το είδος που καταναλώνουμε πρέπει να λαμβάνεται υπόψην για να παρέχουμε στον οργανισμό μας προστασία από την δημιουργία ορθοκολικής κακοήθειας.