Η πρόσβαση των καρκινοπαθών σε νέα φάρμακα στην Ελλάδα: Οι μύθοι και η αλήθεια

Η πρόσβαση των καρκινοπαθών σε νέα φάρμακα στην Ελλάδα: Οι μύθοι και η αλήθεια

Iωάννης Μούντζιος ΜSc, PhD

Παθολόγος Ογκολόγος

Oncolife, Κέντρο Ολιστικής Φροντίδας Ογκολογικού Ασθενή

Β’ Ογκολογική Κλινική, Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν

Κε Μούντζιε, σχετικά με το ζήτημα της πρόσβασης των ογκολογικών ασθενών στα καινοτόμα φάρμακα στην Ελλάδα, υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Κάποιοι συνάδελφοί σας λένε ότι στην Ελλάδα παρά τα προβλήματα είμαστε πολύ τυχεροί και σε πάρα πολλές περιπτώσεις αποζημιώνονται τα φάρμακα ενώ κάποιοι άλλοι λένε το αντίθετο. Τι συμβαίνει;

Έχετε δίκιο. Θα σας εξηγήσω γιατί υπάρχει αυτή η διχογνωμία. Σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ – και ξέρετε ότι σχεδόν όλοι οι ασφαλισμένοι πλέον βρίσκονται στην ομπρέλα του ΕΟΠΥΥ- έχουν πλήρη πρόσβαση σε νεότερες θεραπείες. Και αυτό το λέω γιατί η Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία από τη στιγμή που ένα φάρμακο θα πάρει θετική γνωμοδότηση και ένδειξη από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων υιοθετεί πλήρως αυτήν την ένδειξη.

Δηλαδή από τη στιγμή που ένα φάρμακο παίρνει ένδειξη στην Ευρώπη αυτομάτως γίνεται προσβάσιμο και στην Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν έχει κάποιον ξεχωριστό μηχανισμό κρατικό που να μετράει αυτό που λέμε «cost – effectiveness», τη σχέση του κόστους ενός νέου φαρμάκου σε σχέση με την αποτελεσματικότητά του. Δεν έχουμε έναν μηχανισμό αντίστοιχο του NICE στο Ηνωμένο Βασίλειο που μπορεί να πει ότι «κοίταξε να δεις, αυτό το φάρμακο που είναι πανάκριβο, μου λένε οι μελέτες ότι δίνει αυτή την μικρή παράταση στην επιβίωση και εγώ θεωρώ ότι σε σχέση με το κόστος που έχει αυτό το φάρμακο, αυτό το όφελος και μάλιστα συνδυασμένο με την ποιότητα ζωής δεν μου είναι αρκετό ως κράτος για να το καλύψω.

Δεν είναι “costeffective” άρα δεν το εγκρίνω, δεν το αποζημιώνω». 

Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει στην Ελλάδα και γι’ αυτό παρά τα οικονομικά μας προβλήματα είχαμε φτάσει στο αντίθετο άκρο, πολλές φορές ένα φάρμακο να μην είναι προσβάσιμο σε ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και να είναι εδώ! Παρόλο που έδινε ένα όφελος της τάξης των 15 ημερών.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι πολλές φορές αργεί το Δελτίο Τιμών. Μπορεί δηλαδή ένα φάρμακο να έχει πάρει ένδειξη αλλά να μην έχει τιμολογηθεί ακόμη στην Ελλάδα και να μην μπορεί να το αποζημιώσει ο ΕΟΠΥΥ. Αυτό όμως λύνεται γιατί υπάρχει μία ειδική επιτροπή στον ΕΟΦ που λέγεται «Επιτροπή Πρώϊμης Πρόσβασης» στην οποία καταθέτει ο γιατρός τα χαρτιά του, λέει ότι «εγώ πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος ασθενής πρέπει να πάρει αυτό το φάρμακο» και εφόσον το εγκρίνει ο ΕΟΦ έρχεται αυτό το φάρμακο μέσω ΙΦΕΤ και ο ασθενής τελικά το παίρνει το φάρμακο που έχει ανάγκη.

Υπάρχει ωστόσο μεγάλο πρόβλημα με τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των ανασφάλιστων. Εκεί υπάρχει πραγματικό πρόβλημα στην πρόσβαση γιατί όλα αυτά τα φάρμακα είναι πανάκριβα, είναι φάρμακα που για τους καρκινοπαθείς χορηγούνται με 0% συμμετοχή εκ μέρους του ασφαλισμένου, είναι δηλαδή δωρεάν αλλά επειδή είναι πανάκριβα φάρμακα και επιβαρύνουν εξολοκλήρου τον ασφαλιστικό φορέα, αν κάποιος είναι ανασφάλιστος υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Και εκεί προσπαθούμε και δίνουμε γνωματεύσεις ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας για να έχουν το βιβλιάριο της Πρόνοιας, το βιβλιάριο Απορίας για να μπορέσουν οι άνθρωποι να κάνουν από εκεί τη δουλειά τους.

Εσείς από την εμπειρία που έχετε, επειδή είναι μεγάλος ο αριθμός των αντικαρκινικών φαρμάκων που κυκλοφορούν στην Ελλάδα και αποζημιώνονται, πιστεύετε ότι για κάποια φάρμακα δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό;

Επειδή η κρίση έχει μπει για τα καλά στην ελληνική κοινωνία και όλοι έχουμε αποκτήσει μία συνείδηση σε αυτό το κομμάτι ακόμη και οι ίδιοι οι γιατροί προσπαθούμε να κάνουμε λελογισμένη χρήση των φαρμάκων. Δηλαδή όταν ξέρουμε ότι κάτι δεν αναμένεται να βοηθήσει δεν θα το δώσουμε. Δεν θα δώσουμε ένα πανάκριβο φάρμακο όταν ξέρουμε ότι δεν θα βοηθήσει. Θα το δώσουμε μόνο εκεί που πιστεύουμε ότι πραγματικά θα βοηθήσει. Αυτό είναι σημαντικό. Όχι, δεν πιστεύω ότι πλέον υπάρχουν φάρμακα τα οποία τα δίνουμε ενώ δεν θα έπρεπε να τα δίνουμε.

Related posts