Καρκίνος Προστάτη

Ειδικά σε ηλικιωμένους και ευαίσθητους ασθενείς, η προσεκτική παρακολούθηση της εξέλιξης της νεοπλασίας, μέσω τακτικών αιματολογικών εξετάσεων PSA, κλινικών και απεικονιστικών εξετάσεων καθώς και με βιοψία εάν απαιτηθεί, αποτελεί μια αποδεκτή θεραπευτική επιλογή μετά την κατάλληλη σζήτηση με τον ασθενή και το περιβάλλον σχετικά με τους κινδύνους και τα ωφέλη μιας τέτοιας στρατηγικής. Ορισμένοι καρκίνοι του προστάτη αναπτύσσονται πολύ αργά και μπορεί να μην προκαλέσουν ποτέ συμπτώματα, ακόμη και μετά από χρόνια, επομένως η στενή παρακολούθηση μπορεί να είναι η καλύτερη λύση.

Η χειρουργική επέμβαση με τη μορφή της ριζικής προστατεκτομής είναι η ενδεικνυόμενη λύση όταν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος και δεν έχει επεκταθεί σε γειτονικά όργανα.Η επέμβαση αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με κανονική τομή, ώστε ο χεορουργός να έχει πλήρη δυνατότητα χειρουργικού “καθαρισμού” της περιοχής, είτε λαπαρασκοπικά –ρομποτικά ή μη- που επιτρέπει καλύτερα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την εγκράτεια ούρων, τον πόνο, την αιμορραγία και τον χρόνο ανάρρωσης.

Η Ορμονοθεραπεία (Στέρηση Ανδρογόνων) έχει ως στόχο να επιβραδύνει την παραγωγή τεστοστερόνης από τον οργανισμό, η οποία γνωρίζουμε ότι “τρέφει” τα καρκινικά κύτταρα του προστάτη. Εκτός από την κλασική ορμονοθεραπεία, που εφαρμόζεται εδώ και αρκετές δεκαετίες, σήμερα υπάρχουν διαθέσιμες νεότερες ορμονοθεραπείες, όπως η αμπιρατερόνη και η ενζαλουταμίδη με εξαιρετικά αποτελέσματα στην επιβίωση και πολύ καλό προφίλ παρενεργειών. Ένας ασθενής σήμερα, ακόμη και με μεταστατικό καρκίνο του προστάτη, μπορεί να λαμβάνει τις νεότερες ορμονοθεραπείες για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να χρειαστεί να λάβει χημειοθεραπεία.

Η ακτινοθεραπεία: μπορεί να χορηγηθεί εξωτερικά (ακτινοθεραπεία διαμορφούμενης έντασης ή στερεοτακτική ακτινοθεραπεία) ή στο εσωτερικό του προστάτη (βραχυθεραπεία) με στόχο να καταστρέψει τον όγκο στον προστάτη ή να προστατέψει το σκελετό του ασθενή από πιθανά κατάγματα λόγω των οστικών μεταστάσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο καρκίνος του προστάτη “αγαπά” να μεθίσταται στα κόκαλλα, γεγονός που έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη ειδικών φαρμάκων για την προστασία του σκελετού στους ασθενείς αυτούς.

Όταν ο όγκος κάνει μετάσταση ή είναι αρκετά ροχωρημένος και δεν ανταποκρίνεται πλέον στην ορμονοθεραπεία (έχει γίνει “ευνουχοάντοχος” όπως λέμε), μπορεί να εφαρμοστεί η χημειοθεραπεία για να καταστραφούν τα καρκινικά κύτταρα. Πολύς κόσμος φοβάται ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο προστάτη δεν μπορούν να “αντέξουν” τη χημειοθεραπεία, όμως πλέον υπάρχουν σύγχρονες, πολύ ασφαλείς και αποτελεσματικές επιλογές, κατάλληλα σχεδιασμένες για ηλικιωμένους ασθενείς με ”εύθραυστη” υγεία, που δεν έχουν καμιά σχέση με τις παρενέργειες της “κλασσικής” χημειοθεραπείας που έχουμε στο μυαλό μας.

Κάποιες φορές ακόμη και η καλύτερη θεραπεία μπορεί να αφήσει ένα “υπόλλειμμα” σε καρκινικά κύτταρα, τα οποία, διαιρούμενα, να δώσουν έναν νέο όγκο. Ο καρκίνος μπορεί να επανεμφανιστεί στο ίδιο σημείο ή σε άλλο σημείο του σώματος.

Σε καθε περίπτωση, η επικοινωνία και συνεργασία με το θεράποντα ιατρό, εξασφαλίζει την έγκαιρη αντιμετώπιση της υποτροπής και συμβάλλει στη μακρά επιβίωση των ασθενών, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και σε μεταστατικό στάδιο, με την εφαρμογή όλων των θεραπευτικών μεθόδων που αναφέρθηκαν παραπάνω με την κατάλληλη αλληλουχία και πάντα με τις οδηγίες του θεράποντος ογκολόγου.

Να θυμάσαι ότι ο καρκίνος του προστάτη είναι μία νόσος «χρόνια» με εξαιρετική επιβίωση στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων.