Καρκίνος Παγκρέατος

Η πιθανότητα ίασης του καρκίνου του παγκρέατος εξαρτάται από το αν είναι χειρουργικά εξαιρέσιμος ή όχι. Δυστυχώς μόνο το 20% των περιπτώσεων παγκρεατικού καρκίνου είναι εγχειρήσιμες κατά το χρόνο της διάγνωσης, ακριβώς για το λόγο που αναφέρθηκε παραπάνω. Aνάλογα με το στάδιο του καρκίνου, το χειρουργείο περιλαμβάνει αφαίρεση ολόκληρου ή μέρους του παγκρέατος, μαζί με παρακείμενους ιστούς ή όργανα. Η θεραπεία του ίκτερου μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής των ασθενών. Για την αντιμετώπισή του πρέπει να εισαχθεί ενδοσκοπικά ή μέσω παρακέντησης του δέρματος διά βελόνης ένας τεχνητός σωλήνας (stent) εντός του συστήματος των χοληφόρων

Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται είτε ως επικουρική θεραπεία, μετά το χειρουργείο, είτε επίσης προεγχειρητικά, σε κάποιες περιπτώσεις μεγαλύτερων όγκων ώστε να επιτευχθεί μείωσή τους και να καταστούν εξαιρέσιμοι. Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται επίσης και στον μεταστατικό καρκίνο, για να βοηθήσει στην επιβράδυνση της εξέλιξης του καρκίνου, στη βελτίωση των συμπτωμάτων, αλλά και στην παράταση της επιβίωσης. Κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας θα γίνεται παρακολούθηση των στοιχείων του αίματος (αιματοκρίτης, λευκά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια) καθώς και χορήγηση υποστηρικτικής αγωγής για την αποφυγή των πιθανών παρενεργειών της χημειοθεραπείας με βάση τις οδηγίες του γιατρού.

Η ακτινοθεραπεία, σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε τοπικά εκτεταμένους όγκους, ωστόσο, δεν υπάρχουν ακόμα τελικά αποτελέσματα για το αν η χημειο-ακτινοθεραπεία είναι καλύτερη από τη χημειοθεραπεία μόνη της.

Η παρακολούθηση μετά τη θεραπεία, με ένα πρωτόκολλο παρακολούθησης που θα καθορίσει ο γιατρός και που περιλαμβάνει οπωσδήπτε τη διενέργεια αξονικών τομογραφιών, υπερηχοραφημάτων και εδοσκοπικών εξετάσεων σε τακτική βάση, είναι ιδιαίτερα σημαντική για την έγκαιρη ανίχνευση υποτροπών σε πολύ αρχικό στάδιο, ώστε να είναι πλήρως αντιμετωπίσιμο.
Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, ο ογκολόγος θα οργανώσει ένα πρόγραμμα παρακολούθησης, που συνίσταται σε ιατρικές επισκέψεις, εξέταση με τεστ Παπ και άλλες εξετάσεις σε τακτική βάση, για την ανίχνευση πιθανής υποτροπής. Κάποιες φορές ακόμη και η καλύτερη θεραπεία μπορεί να αφήσει ένα “υπόλλειμμα” σε καρκινικά κύτταρα, τα οποία, διαιρούμενα, να δώσουν έναν νέο όγκο. Ο καρκίνος μπορεί να επανεμφανιστεί στο ίδιο σημείο ή σε άλλο σημείο του σώματος.
Σε καθε περίπτωση, η επικοινωνία και συνεργασία με το θεράποντα ιατρό, εξασφαλίζει την έγκαιρη αντιμετώπιση της υποτροπής και συμβάλλει στη μακρά επιβίωση των ασθενών, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και σε μεταστατικό στάδιο, με την εφαρμογή όλων των θεραπευτικών μεθόδων που αναφέρθηκαν παραπάνω με την κατάλληλη αλληλουχία και πάντα με τις οδηγίες του θεράποντος ογκολόγου.