Καρκίνος Νεφρού

Το πρώτο σημαντικό βήμα για την επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής λύσης είναι η σταδιοποίηση του καρκίνου, που θα δείξει πόσο εκτεταμένος είναι ο όγκος και αν έχει εξαπλωθεί και σε γειτονικούς ιστούς και όργανα. Αυτή η διαδικασία είναι πολύ σημαντική, προκειμένου να ληφθεί η σωστή απόφαση για τη θεραπεία. Το στάδιο του καρκίνου καθορίζει επίσης την πρόγνωσή του. Ανάλογα με το μέγεθος του όγκου, το στάδιο της νόσου, την ηλικία και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενή, θα αποφασιστεί το θεραπευτικό σχήμα.

Η χειρουργική αντιμετώπιση με αφαίρεση του όγκου αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Στο χειρουργείο ο ουρολόγος θα κάνει είτε μερική νεφρεκτομή (αφαίρεση του όγκου), εφόσον το επιτρέπει το μέγεθος του όγκου ή ολική νεφρεκτομή (αφαίρεση όλου του νεφρού). Σε ορισμένες περιπτώσεις η νεφρεκτομή ενδείκνυται ακόμη και όταν υπάρχει μεταστατική νόσος

Στο προχωρημένο και μεταστατικό νεφροκυτταρικό καρκίνωμα, χρησιμοποιούμε μοριακές (στοχευμένες) θεραπείες: αυτές γίνονται με φάρμακα που στοχεύουν τα καρκινικά κύτταρα σε μοριακό επίπεδο και εμποδίζουν την ανάπτυξή τους και την κυτταρική τους διαίρεση. Η μεγάλη πλειοψηφία των φαρμάκων αυτών σήμερα στοχεύουν στην αγγειογένεση του όγκου, δηλαδή παρεμποδίζουν τη δημιουργία νέων αγγείων από τον όγκο ώστε να διακόψουν την τροφοδοσία του και έχουν το πλεονέκτημα ότι σχεδόν πάντα είναι με τη μορφή χαπιών κι επομένως δεν απαιτούν νοσηλεία για ενδοφλέβια θεραπεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η χημειοθεραπεία δεν είναι καθόλου δραστική στον νεφροκυτταρικό καρκίνο του νεφρού, για αυτό και δεν χρησιμοποιείται σχεδόν ποτέ.

Πρόσφατα, η ανοσοθεραπεία εγκρίθηκε ως ενδεδειγμένη επιλογή για τη μεταστατική νόσο, είτε ως θεραπεία “δεύτερης” γραμμής (δηλαδή μετά από τις μοριακές θεραπείες), είτε ως θεραπεία “πρώτης” γραμμής σε ασθενείς ενδιαμέσου και υψηλού κινδύνου για υποτροπή.
Η ανοσοθεραπεία είναι μια πολύ μοντέρνα θεραπεία που χρησιμοποιεί το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, και μάλιστα τα λευκά μας αιμοσφαίρια, που είναι οι “στρατιώτες” του οργανισμού μας, για να καταπολεμήσουν τον καρκίνο.
Η διαφορά τους με άλλες αντικαρκινικές θεραπείες είναι ότι στοχεύουν τα ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος και όχι τα καρκινικά κύτταρα, επιτρέποντάς του να αναγνωρίζει και να επιτίθεται επιλεκτικά στα κύτταρα του όγκου. Υπό αυτή την έννοια, αποτελεί μια πολύ πιο “φυσική” μέθοδο αντιμετώπισης του καρκίνου σε σχέση με τη χημειοθεραπεία.
Άλλα σημαντικά πλεονεκτήματα της ανοσοθεραπείας είναι η χαμηλή συχνότητα παρενεργειών σε σχέση με τη χημειοθεραπεία καθώς και το γεγονός ότι τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας διαθέτουν “μνήμη”, που σημαίνει ότι η δράση της ανοσοθεραπείας μπορεί να συνεχιστεί ακόμη και μετά τη διακοπή της.

Η παρακολούθηση μετά τη θεραπεία, με ένα πρωτόκολλο παρακολούθησης που θα καθορίσει ο γιατρός και που περιλαμβάνει οπωσδήπτε τη διενέργεια αξονικών τομογραφιών, υπερηχοραφημάτων και κυτταρολογικής ούρων σε τακτική βάση, είναι ιδιαίτερα σημαντική για την έγκαιρη ανίχνευση υποτροπών σε πολύ αρχικό στάδιο, ώστε να είναι πλήρως αντιμετωπίσιμο. Κάποιες φορές ακόμη και η καλύτερη θεραπεία μπορεί να αφήσει ένα “υπόλλειμμα” σε καρκινικά κύτταρα, τα οποία, διαιρούμενα, να δώσουν έναν νέο όγκο. Ο καρκίνος μπορεί να επανεμφανιστεί στο ίδιο σημείο ή σε άλλο σημείο του σώματος. Σε καθε περίπτωση, η επικοινωνία και συνεργασία με το θεράποντα ιατρό, εξασφαλίζει την έγκαιρη αντιμετώπιση της υποτροπής και συμβάλλει στη μακρά επιβίωση των ασθενών, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και σε μεταστατικό στάδιο, με την εφαρμογή όλων των θεραπευτικών μεθόδων που αναφέρθηκαν παραπάνω με την κατάλληλη αλληλουχία και πάντα με τις οδηγίες του θεράποντος ογκολόγου.